Oczywiście nie jestem osobą, która będzie wam opisywać je w ten sposób:
Oczywiście nie, żeby z tym było coś nie tak. Przeciwnie, podziwiam osobę piszącą z taką wiedzą na te tamaty. Jest to dla mnie czarna magia i naprawdę: wielki szacun dla tej osoby.
Będe opisywała trochę inne przeszkody, innym językiem. Z doświadczenia wiem, że opowiadając coś osobą całkiem zielonym lub początkującym oni patrzą się na mnie jak na wariatkę, jakbym mówiła starożytnym lub obcym językiem, którego nie ma już na świecie. Najlepszym przykładem takiej osoby jest moje rodzeństwo. Przerywają mi i proszą abym mówiła: "po polsku" 😂😂😂
Pozatym przyznaję się bez bicia, że jeżdże dopiero rok, jestem na poziomie brązowej odznaki, skaczę około 80 cm. Jestem na sporcie i, że o koniach nie wiem też wszystkiego. Nie jestem zaklinaczką, znawczynią. Doświadczenia też nie mam wielkiego. I, że wiele słów z tego tekstu nawet ja nie zrozumiałam. Więc przejdźmy do tematu.Mamy kilka rodzaji przeszkód:
- Cavaletti (koziołki) - to dopiero początek tego co czeka się w skokach. To taka mała przeszkoda, po bokach ma nóżki w kształcie "X" i w zależności jak ją obrócisz może mieć wysokość 10cm, 20cm i 30 cm. Jest często wykorzystywana jako elemant treningowy wprowadzający w świat skoków, można ją skakać z kłusa jak i z galopu, ustawić w lini lub co kilka/kilkanaście kroków. Dla bardziej doświadczonych przeszkody mogą składać się z na przykład 3, nawet 4 cavalettek położonych na sobie.
- Koperta (krzyżak) - przeszkoda niby banalnie prosta, a jednak ma w sobie potencjał, najważniejsze to aby najechać na sam środeczek. Jeśli najedziesz krzywo lub masz poprostu zeza. Marny twój los. xD Są to dwa drążki oparte na stojakach, z tym, że tylko jedna końcówka drążka spoczywa na stojaku, druga zaś na ziemi. Najgorsze są z kłusa, bo jeśli masz leniwego konia, w każdej chwili on może ci przejść do stępa i się potknąć lub poprostu lekko postukac o drewno kopytami. Jeśli drążki są oparte o stojak na wysokości no nie wiem, 50 cm. To środkowy odcinek, czyli tem który skaczesz ty, jest przeciesz niższy. To idealna przeszkoda dla początkujących, ale jeśli drązki będą ustawione na dużej wysokości to normalne, że koń wysoko będzie musiał się wybić. Tak więc, koperta, to przeszkoda idealna dla rekreacji jak i dla sportu. Tym bardziej, że dwa krzyżaczki mogą byc ustawione obok siebie i brane jaka jedna dłuuuuga przeszkoda.
- Stacjonata - to juz nieco trudniejsza przeszkoda. Jeśli wysokość stojaka wynosci 80 cm to tyle samo wynosi twoja przeszkoda, w skrócie to poprostu drążek zachaczony dwoma stronami/końcówkami o stojaczki. Często też stacjonata wygląda tak, że górny drązek przectawia wysokość, a pod nim jest drążek ustawiony ukoście, jedna końcówka na ziemi, druga oparta o stojak. Takie ułożenie nie robi żadnej różnicy tak naprawdę.
- Okser/ Double-Bar - to taka stacjonata. Tylko podwójna. Są to ustawione obok siebie, bardzo blisko dwie stacjonaty, jednak jest uznawana za jedną przeszkodę. Okser, dwa drązgi zawsze mają taką samą wysokości, jest to tak zwana długa lub szeroka przeszkoda. A double-bar ma za to inne wysokości, np. pierwszy drążek ma 50 cm, a drugi, 60 cm.
- Triple-Bar - przeszkoda dla naprawdę doświadczonych (oczywiście zależy od wysokości, ale...) jest to przeszkoda naprawdę długa i szeroka. Zwana jest czasami piramidą, bo ma trzy różne wysokości. Np. 60 cm, 70 cm, 80 cm.
To są przeszkody najczęściej spotykane na treningach, nie wspominach o przeszkodach z WKKW lub już wyższych poziomów skoków, typu mur, krzaki, rów z wodą...
Oczywiśćie to jest tylko namiasta tego co mogę wam przekazać, bo przeszkód jest naprawdę wiele. Rodzajów przeszkód jest naprawdę dużooooo. W końcu każda przeszkoda może być urozmajcana, troszkę zmieniana, można coś dodawać, naprawdę opcji jest miliony.
No, ale dzisiaj to by było na tyle. Miłego weekendu moi koniarze.
💖💖💖💖💖💖💖💖💖
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz